سختی‌های بوکس در سرزمین سخاوتمندان؛ گفت‌وگو

با محسن صیادی پور، رئیس هیات بوکس چهارمحال و بختیاری و عضو سابق شورای اسلامی جونقان درباره وضعیت این ورزش در جونقان و همچنین زیرساخت های ورزشی و امکانات مرتبط با آن گفت وگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید.

• با توجه به اینکه شهر جونقان به‌عنوان مهد بوکس استان شناخته می‌شود و ورزشکاران این شهر از اعضای تیم ملی در دوره‌های مختلف به شمار می‌روند، ابتدا درباره روند شکل‌گیری این رشته ورزشی در جونقان و چگونگی توسعه آن توضیح دهید

دراین‌باره باید به راه‌اندازی رشته بوکس در چهارمحال و بختیاری در پیش از انقلاب اشاره کنم. در آن زمان تعدادی از ورزشکاران جونقانی همچون محمد راد، احمدقلی امانی و احمدی نیک و دیگرانی که برای تحصیل به شهرکرد رفت‌وآمد داشتند، نزد مرحوم کیهانی، بوکس تمرین می‌کردند. مرحوم کیهانی که از اهالی شمال کشور بود و در کارخانه قند چهارمحال و بختیاری کار می‌کرد، برای نخستین بار تمرینات رشته بوکس را در شهرکرد به راه انداخته بود و افراد مختلفی زیر نظر ایشان تمرین می‌کردند.

در همان دوران و تا سال 58، احمدقلی امانی از ورزشکاران جونقانی هم توانست چند عنوان قهرمانی کشوری را به دست بیاورد.

پس از انقلاب تا سال 68 بوکس به خاموشی رفت و بعد از آن، محمد راد و کرمعلی اسدی که هر 2 جونقانی بودند، دوباره تمرینات بوکس را شروع کردند. محمد راد در سال 69 به جونقان آمد و رشته بوکس را به شکلی جدی‌تر در این شهر دنبال کرد.

در سال 70 من نیز به جمع ورزشکاران بوکس جونقان پیوستم. در آن سال، ابتدا در مغازه کرمعلی اسدی و بعدها در سالن ورزشی انقلاب، فضای تمرینی برای بوکس مهیا شد. در آن زمان علاوه بر من، احمدرضا نوروزی، بهنام صالحی، سعید فیض الهی و رامین اردشیری هم در جونقان تمرین بوکس داشتند و شهرهای جونقان و شهرکرد به عنوان 2 شهر پرورش دهنده بوکسورها شناخته می‌شدند. حمایت‌های کرمعلی اسدی هم در توسعه بوکس جونقان مؤثر بود. ایشان لباس‌ها و دستکش‌های بوکس را از کشور کویت برای ورزشکاران تهیه می‌کرد که اجناس مرغوب و مناسبی بود. در آن دوران حدود 50 درصد از اعضای تیم بوکس چهارمحال و بختیاری را ورزشکاران جونقانی تشکیل می‌دادند و این ورزشکاران در میادین استانی و ملی، حرف برای گفتن داشتند. به طور مثال؛ هادی زمانی در سال‌های 87 در مسابقات کشوری توانست با شکست پی‌درپی حریفان به عنوان پدیده مسابقات شناخته شود. به طور کلی در دهه 80 ورزشکاران جونقانی پای ثابت تیم ملی بوکس بودند.

من نیز در سال 80 به مربیگری بوکس روی آوردم تا بهتر بتوانم به توسعه این ورزش در استان کمک کنم و در حال حاضر هم به عنوان داور ملی و عضو کمیته مسابقات فدراسیون، فعالیتم را ادامه می‌دهم.

• در سال 85 برنامه احداث آکادمی بوکس در جونقان مطرح شد و گویا بعد از سال‌ها انتظار این آکادمی، امسال به بهره‌برداری رسیده است. در حال حاضر وضعیت این فضای اختصاصی بوکس در جونقان چگونه است؟

درباره ساخت این آکادمی لازم است بگویم که؛ بنا به توصیه‌های رییس وقت فدراسیون برای بحث آمایش سرزمینی در رشته بوکس و فراهم کردن بستر برای توسعه این رشته، در سال 85 آکادمی بوکس جنوب غرب کشور در جونقان کلنگ زنی شد. این در حالی بود که در آن زمان استانی چون خوزستان به عنوان یکی از استان‌های مطرح در بوکس به شمار می‌رفت اما این آکادمی به شهر جونقان سپرده شد.

متأسفانه در اواخر دولت احمدی‌نژاد و پس از پایان یافتن اعتبار اولیه، دیگر اعتباری برای ساخت این آکادمی تعلق نگرفت و پس از آنکه در پیگیری‌ها و نامه‌نگاری‌ها از این بنای نیمه‌کاره با عنوان تخت جمشید جونقان نام بردیم، اعتباری در حدود 60 میلیون برای ادامه فعالیت عمرانی این فضای ورزشی اختصاص یافت. این اعتبار در سال 85 و در حالی که برآورد اولیه برای ساخت آکادمی بیش از 600 میلیون تومان لحاظ شده بود برای ساخت آن در نظر گرفته شد.

از آنجایی که عملیات ساخت آکادمی به مسکن و شهرسازی آن زمان سپرده شده بود، هدایت اعتبارات به سمت مسکن موجب شد تا اعتبار قابل‌توجهی برای ساخت آکادمی بوکس جونقان اختصاص پیدا نکند. بالاخره با پیگیری‌های مستمر در مجلس شورای اسلامی و دیگر ارگان‌ها، اعتبارات جدیدی نزدیک به 2 میلیارد تومان برای ساخت این مکان ورزشی در نظر گرفته شد و عملیات احداث آن در سال 1401 به پایان رسید؛ اما به دلیل آنکه این بنا در مرحله ساختمانی و عمرانی به پایان رسیده است و هنوز هیچ تجهیزاتی در آن وجود ندارد، من اجازه بهره‌برداری از آن را به ورزشکاران ندادم. در حال حاضر هم با اعتبار 750 میلیونی که برای تجهیز بنا در اختیار فرماندار فارسان قرار دارد، می‌توان گفت آکادمی بوکس جونقان تا پایان اردیبهشت 1402 تکمیل شده و بهره‌برداری از آن آغاز شود.

• وسعت و امکانات این آکادمی چگونه است و پس از تکمیل و بهره‌برداری، جوابگوی نیاز ورزش بوکس جونقان و استان خواهد بود؟

آکادمی بوکس در زمین اهدایی از سوی مردم احداث شده است. در واقع در جونقان یک وجب زمین دولتی وجود ندارد. این را از این جهت می‌گویم که در دورانی به عنوان عضو شورای شهر جونقان فعالیت می‌کردم و به این مسئله آگهی دارم. به طور کلی 90 درصد ادارات، مساجد و مدارس این شهر خیری هستند و مردم آن‌ها را ساخته‌اند. بی‌دلیل هم نیست که در ورودی شهر عنوان «شهر سخاوتمندان» نقش بسته است.

درباره زمین تربیت‌بدنی که آکادمی بوکس در آن قرار دارد هم وضعیت همین‌طور است و این زمین و مجموع زمین‌های 2 مدرسه و سالن آموزش‌وپرورش را فردی به نام قاسمی بختیار معروف به حاج بختیار از مردم خریداری و اهدا کرده است. البته بخشی از همین زمین‌ها را مردم اهدا کردند و آن بخشی که نیاز بود را حاج بختیار از صاحبان آن‌ها خریداری و برای ساخت مدرسه و تربیت‌بدنی اختصاص داد.

متأسفانه در ساخت آکادمی جونقان که در زمینی به وسعت 400 مترمربع قرار دارد، کم‌کاری شده و 2 طبقه از ساختمان، احداث نشده است. بر اساس طرح و نقشه اولیه باید امکاناتی چون سالن بدن‌سازی، جکوزی و سالن بخار برای این فضا در نظر گرفته می‌شد که با حذف طبقات فوقانی و کوچک کردن ابعاد سالن اصلی، این امکانات و فضاها حذف شد و تقریباً حدود 70 درصد از نقشه اصلی در ساختمان آکادمی به اجرا درآمد.

قرار هم بود این بنا به عنوان اردو بام و محل تمرین تیم ملی مورد استفاده قرار گیرد که امیدواریم در آینده چنین امکانی فراهم شود و سال آینده با برگزاری اردوی تیم ملی بوکس نونهالان در این آکادمی، به طور رسمی بهره‌برداری از آن آغاز شود.

• به غیر از آکادمی بوکس که همچنان در انتظار تکمیل و بهره‌برداری است، آیا فضاهای ورزشی دیگری به صورت ویژه در اختیار ورزشکاران این رشته در جونقان قرار گرفته است؟

بله حوالی سال 76 ورزشکاران و مربیان تصمیم گرفتند فضایی غیر از سالن انقلاب را برای اجرای تمرینات و آموزش‌های بوکس مهیا کنند که در آن زمان با همکاری شهرداری و مسئول وقت تربیت‌بدنی جونقان، فضایی در مجاورت سالن ورزشی انقلاب به این موضوع اختصاص یافت. تمامی اعضای خانواده بوکس کمک کردند و هر کس به نوعی در ساخت این مکان شریک شد تا فضای کوچکی برای ایجاد یک رینگ 5 متر در 5 متر فراهم شود. از آن زمان عمده تمرینات ورزش بوکس جونقان در این سالن کوچک دنبال می‌شود. به غیر از این سالن کوچک، هم‌اکنون یک باشگاه خصوصی هم بخشی را برای انجام تمرینات بوکسورها ایجاد کرده است که البته رینگ ندارد و ورزشکاران بر روی تاتامی تمرین می‌کنند.

• در حال حاضر چه تعداد بوکسور در شهر جونقان فعالیت دارند و آیا خانواده‌ها از این رشته استقبال می‌کنند؟

به طور معمول 2 گروه از ورزشکاران بوکس وجود دارد، گروهی که در این رشته در حال آموزش و تمرین هستند و گروم دومی که به صورت حرفه‌ای و در بخش قهرمانی مشت‌زنی می‌کنند. به طور کلی در مجموعه سالن ویژه بوکس جونقان و باشگاه خصوصی فعال در این زمینه، حدود 250 ورزشکار در تمامی رده‌های سنی، بوکس را دنبال می‌کنند.

علاقه‌مندی به بوکس هم در میان اهالی جونقان بالاست و در مسابقاتی که چندی قبل در این شهر برگزار شد بیش از 500 تماشاچی در سالن حضور داشتند. مدال‌آوری ورزشکاران جونقانی در سطح مسابقات کشوری هم بازتاب خوبی میان مردم داشته و بر میزان استقبال خانواده‌ها از این رشته اثر گذاشته است. البته وضعیت بوکس در دیگر مناطق استان هم به نسبت خوب است اما به اندازه جونقان نیست.

موضوع مهم در بحث بوکس آن است که این رشته، ورزش پر هزینه فقراست، گرچه از نظر لوازم، محدود است اما هزینه تهیه این لوازم بالاست و بسیاری از خانواده‌ها نمی‌توانند هزینه‌ها را تأمین کنند. از طرفی واگذاری اماکن ورزشی به بخش خصوصی هم به ورزش شهرهای کوچک و روستاها لطمه زده است. با این اقدام، هزینه سالن افزایش‌یافته و خانواده‌های ساکن در شهرهای کوچک توان پرداخت چنین هزینه‌هایی را ندارند که این موضوع استقبال از رشته را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

یکی دیگر از مشکلات بوکس که البته تنها محدود به جونقان نیست ولی در این شهر بیشتر دیده می‌شود هم آن است که ورزشکاران این رشته بعد از رده سنی امید و ورود به دانشگاه یا اعزام به خدمت سربازی، دیگر این رشته را ادامه نمی‌دهند و از گردونه قهرمانی‌ها خارج می‌شوند. البته خوشحالم که بگویم تعداد زیادی از بوکسورهای این شهر هم‌اکنون جز افراد تحصیل‌کرده محسوب می‌شوند و در مشاغل مهمی مشغول به فعالیت هستند.

• به عنوان فردی که سال‌هاست در عرصه ورزشی جونقان و استان فعالیت می‌کنید و سابقه عضویت در شورای اسلامی این شهر را نیز دارید، وضعیت ورزش جونقان را چطور می‌بینید؟ چه رشته‌های به غیر از بوکس در این شهر با استقبال خوبی روبه‌رو است و آیا امکانات موجود کافی است؟

کشتی در شهر جونقان شرایط خوبی دارد و کشتی گیران معروف و به نامی از این شهر در سطح استانی و ملی مطرح بودند. در رشته کاراته هم بانوان و آقایان به طور مرتب تمرین دارند و دبیر هیات کاراته استان هم از ورزشکاران جونقانی است. رشته وزنه‌برداری هم در گذشته شرایط خوبی در این شهر داشت اما الان تعطیل است. والیبال هم از دیگر رشته‌هایی است که پیش از این بازیکنان حرفه‌ای و سطح بالا در آن فعالیت می‌کردند اما در حال حاضر چندان مطرح نیست و قهرمانی ندارد.

در بحث داروی فوتبال، داوران خوبی در جونقان پرورش یافتند که از جمله آن‌ها می‌توان به یدالله جانبازی اشاره کرد و در حال حاضر هم چند داور اهل جونقان در لیگ‌های مختلف فوتبال سوت می‌زنند.

با حضور سه باشگاه کوهنوردی در جونقان، فعالیت‌های این رشته هم در این شهر به خوبی دنبال می‌شود و کوهنوردان این منطقه تاکنون موفق به صعود به قلل مرتفع ایران و جهان شده‌اند.

بااین‌حال وضعیت امکانات و زیرساخت‌های ورزشی در جونقان ضعیف است. سالن ورزشی انقلاب به عنوان اصلی‌ترین فضای ورزشی این شهر در سال 56 به بهره‌برداری رسیده است و با وضعیت فعلی، بنایی فرسوده به شمار می‌رود. یک سالن نیز متعلق به آموزش‌وپرورش است که بیشتر برای ورزش‌های توپی از آن استفاده می‌شود. به غیر از این دو بنا، سالن بوکس، زمین چمن و زورخانه هم از فضاهای ورزشی این شهر محسوب می‌شوند.

همان‌طور که گفتم موضوع واگذاری سالن‌های ورزشی به بخش خصوصی هم باعث بالا رفتن هزینه برگزاری کلاس‌های ورزشی در این سالن‌ها شده و همین موضوع استقبال از ورزش را کاهش داده است؛ اما در کل می‌توان آینده خوبی را برای ورزش جونقان به‌ویژه در رشته‌های رزمی و کشتی متصور شد چرا که در حال حاضر هم ورزشکاران این شهر در تیم‌های ملی و در عرصه رقابت‌های ملی و بین‌المللی حضور قابل‌توجهی دارند.

• به عنوان آخرین سؤال؛ شرایط ورزش بانوان در جونقان چگونه است؟ خانم‌های جونقانی بیشتر از چه رشته‌هایی استقبال می‌کنند؟

وضعیت ورزش بانوان در رشته‌هایی چون کاراته و ووشو قابل‌قبول است و تاکنون قهرمانان خوبی نیز در این رشته‌ها پرورش‌ یافته‌اند. بوکس هم میان خانم‌های جونقانی علاقه‌مندانی دارد که به صورت محدود تمریناتی دارند.

درباره ورزش بانوان در بعد همگانی هم می‌توان به پیاده‌روی‌های منظم و هر روزه خانم‌ها در چند محور از شهر اشاره کرد. پیاده‌روی بانوان در این مسیرها به نوعی جاافتاده و از آن استقبال می‌شود.