مساله شایسته‌گزینی؛ «برخی از مدیران می‌گویند اصلا چه کاری‌ست خودمان را به دردسر بیندازیم»
برخی در چنین شرایطی می گویند، باید مدیران را در هر دو زمینه آموزش داد و به مرحله قابل قبولی رساند. برخی هم یکی از آن دو را کافی می دانند. برخی نیز هر دو را لازم. حجت الاسلام مهدی متقی فر مدیرکل دفتر برنامه ریزی و توسعه اجتماعی جوانان وزارت ورزش و جوانان هم، در این باره نظرات خودش را دارد.
به نظر شما چه معیارهای عینی و مهمی باید در انتخاب مدیران دستگاه‌های دولتی و شبه دولتی مدنظر قرار گیرد؟
نکته مهم عدم دغدغه‌مندی در مدیران است یعنی اگر مدیر تخصص کار را هم داشته باشد اما تعهد و دغدغه‌مند نباشد هرکاری هم کنیم وظایف محول را یا انجام نمی‌دهد یا ضعیف انجام می‌دهد متاسفانه این مورد را بین مدیران دولتی می‌بینیم. مدیرانی هستند که چندسال در پُست خود قرار دارند یا حتی تخصص هم دارند و به تازگی منصوب شدند اما چون دغدغه که اتفاقا محرک است را ندارند، از پس کار برنمی‌آیند و همین باعث می‌شود تخصص‌شان تحت الشعاع قرار گیرد.
مهم‌ترین عاملی که باعث می‌شود مدیران پویا و کارآمد ظاهر نشوند، چیست؟
به نظر من در کنار شایسته گزینی که دفاتر، سازمان‌ها و دولت‌ها انجام می‌دهند، تقویت و ایجاد دغدغه در مدیر بسیار اهمیت دارد. فرد مدیر هرجا که قرار می‌گیرد خدمت گذار است و باید به نحواحسن با خلاقیت وظایف خود را انجام دهد. خلاقیت و نوآوری دو موضوع مهم دیگری است که باید در انتخاب مدیران مدنظر قرار گیرد. مدیران معمولا بعد از چندماه دچار روزمرگی می‌شوند و این باعث مرده شدن کار می‌شود یعنی هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتد. یکی از سوالاتی که از مدیر باید پرسید این است که برای متحول کردن سازمان، دفتر، اداره و… برنامه‌ات چیست؟ وجه تمایز تو نسبت به مدیران قبلی چیست؟ اگر قرار است آسه بروی آسه بیایی تا گربه شاخت نزند چه فایده‌ای برای زیرمجموعه‌ات داری اما متاسفانه باید بگویم بسیاری از مدیران ما دچار روزمرگی می‌شوند که این موضوع بسیار آسیب زاست. برخی از مدیران می‌گویند اصلا چه کاری است خودمان را به دردسر بیندازیم، همین کار عادی و روزمره را انجام می‌دهیم و حقوق می‌گیریم.
به اعتقاد شما مشکل ما در حوزه مدیریتی کجاست؟
مشکل ما در فضای مدیریتی کشور نبود خلاقیت، نوآوری است. اما در در برنامه ریزی مدیران این دو عامل به چشم نمی‌خورد.
چقدر از مدیران سالمند جای جوانان تحصیلکرده و متخصص را گرفتند؟
کسانی که الان سالیان سال در پست‌های مدیریتی هستند و کارآمدی‌شان از دست رفته جای مدیران خوش فکر را گرفته‌اند البته نه همه آنها اما خاطرم هست استانی رفتم بنده خدایی 24 سال مدیر یک بخشی بود خوب مشخص است این مدیر دیگر خلاقیتی ندارد و نمی‌تواند نوآوری کند. مشکل اساسی ما عدم جذب جوانان تحصیلکرده و دغدغه مند به دلیل مشکلات موجود در استخدام، گرفتن شناسه و جلب افراد توانمند است. قرار بود در دولت آقای رئیسی تحول رخ دهد مشخصا تحول توسط افراد دغدغه‌مند ایجاد می‌شود اما عملا چنین اتفاقی رخ نداد و این افراد نتوانستند وارد سیستم شوند و همچنان مدیران قبلی سرکار هستند فقط در سطح وزیر، معاون و مدیرکل افراد عوض شدند اما در سطوح پایین‌تر هنوز مدیران قبلی سرکار هستند.
اگر مدیر لایق و شایسته در سطوح مختلف مدیریتی وجود نداشته باشد چه مشکلاتی درابتدا برای سازمان مربوطه و سپس جامعه به وجود خواهد آمد؟
اگر مدیر توانمند، دغدغه‌مند و لایق نداشته باشیم به اهداف خود نخواهیم رسید و بزرگ‌ترین آسیبی که وارد می‌شود این است همیشه از هدف گذاری در برنامه‌ها که توسط مقام معظم رهبری ابلاغ می‌شود، عقب میفتیم برای مثال درحال حاضر برنامه ششم توسعه تمام شده اما بسیاری از اهداف آن محقق نشده است طبیعتا پیرو آن مشکلات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی به وجود خواهد آمد و در نتیجه ناامیدی میان مردم ایجاد می‌شود.
جوان گرایی چقدر در انتخاب مدیران شایسته اهمیت دارد؟
باید تاکید کنم جوان گرایی فقط منظور سن نیست همانطور که حضرت آقا تاکید کردند وقتی می‌گوییم جوان گرایی منظورمان این نیست اگر مدیری سنش بالاست کنار بگذاریم بنابراین اگر کسی همچنان کارآمد است و می‌تواند به اصطلاح کار را جمع کند نباید از سمتش برداریم. به نظر من در جوان گرایی باید به تنوع و خلاقیت توجه کنیم یعنی اگر مدیری 50 سالش است اما خلاق و برای مجموعه خود مفید است باید سرکار خود بماند اما طبیعتا اگر مدیران از بین جوانانی که انگیزه دارند و غدغه‌مند هستند، انتخاب شوند سرعت پیشرفت ما بیشتر خواهد شد.
با گفت وگوشونده در اینجا، بیشتر آشنا شوید
(نظرات مطرح شده در گفت وگو، دیدگاه توداک نیست و صرفا برای تضارب آرا، بازتاب داده شده است)
تولید شده در تحریریه toudak.ir
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0